Motobecane Nomade Sprint 70’s…

…και η ιστορία της Χριστίνας. Είχε έρθει στο μαγαζί για service με ένα mtb.  Την έβλεπα που περνούσε καθημερινά για τη δουλειά της. Ένα πρωινό ήρθε με ένα Motobecane παλιό μεσ΄ τη σκουριά και τη βρώμα. Κουβεντιάσαμε, μου είπε ότι το ποδήλατο που είχαμε φτιάξει της το έκλεψαν μετά από λίγες ημέρες και της χάρισαν ένα άλλο και καβαλούσε κάθημερινά, ώσπου και αυτό έκανε φτερά.

Ένας παππούς της χάρισε το Motobecane και σκεφτόταν να το φτιάξει ή να πάρει ένα καινούργιο, πάλι φθηνό ποδήλατο. Της είπα τη γνώμη μου και το αποφάσισε. Όπως και να το κάνουμε ένα παλιό ατσάλι με τις μούφες του, με γεωμετρία δρόμου και με μερικά parts, όπως οι μανέτες Dia-Compe, δε συγκρίνεται με ένα φθηνό ποδήλατο του σήμερα.

Το λύσαμε, βάφτηκε (στο χρώμα της Χριστίνας), καθαρίσαμε όλα τα parts, ακόμη και τις βίδες και μετά ξεκίνησε το δέσιμο. Εκείνη την ώρα ακούγα avant-garde jazz με αποτέλεσμα να πλέξω δύο ταινίες τιμονιού, σίγουρα όμως θα έχει μαλακό πιάσιμο. Εννοείται ότι δεν την άφησα να φύγει χωρίς να πάρει ένα λουκέτο Kryptonite.

 Τώρα η Χριστίνα περήφανα καβαλάει το ποδήλατό της και συνεχίζει την ιστορία του μετά από 40 χρόνια από τη κατασκευή του.

Περισσότερες φωτό θα βρεις εδώ.

Steel is real baby!